Vandaag is het nationale stiefouderdag. Een dag om stil te staan bij de bijdrage die alle stiefverzorgers leveren aan de gezinnen waar ze deel van uitmaken. Aan de mannen en vrouwen die, vanwege de liefde voor hun partner, ook hun weg zoeken met diens kinderen, familie, vrienden en buren. Die zoeken wie zij zelf zijn en wat ze van daaruit kunnen aanreiken.
Vandaag is een dag waarop ze extra mogen ontvangen. En dan gaat het niet over de klassieke cadeau’s en gedichtjes zoals op Vader-en Moederdag. Het gaat over gezien worden voor wie je bent, wat je doet, wat je laat, wat je brengt, wat je verdraagt. Over hoe je als stiefverzorger een weg zoekt over de niet gebaande paden van een samengesteld gezin en alles wat daarbij komt kijken. Over je liefde en je moed. Je twijfel en kracht. Je vallen en altijd weer opstaan.
Vandaag is een dag om te vieren. Vieren wat er allemaal (wel) is en voor alles wat jij lieve stiefverzorger het afgelopen jaar hebt gedaan om te bouwen aan jouw samengesteld gezin.
Met liefs, Irene
