Wie kent het niet, het sprookje van Assepoester wiens leven zuur wordt gemaakt door haar boosaardige stiefmoeder. Op het eerste gezicht niet wat je noemt een positief rolmodel. Toch is het waardevol om er eens van dichtbij naar te kijken. Misschien wel door een andere bril dan je denkt.
Mogelijk heb je als stiefmoeder in de tijd van nu meer overeenkomsten met die van Assepoester dan je denkt. Deze dame kreeg een relatie met een man die al een dochter had. Een dochter die ook nog eens alles mee had; een fijn karakter en een prachtig uiterlijk. Grote kans dat ze onzeker was over zichzelf en over haar eigen dochters, die door moeder natuur minder goed bedeeld waren. Misschien vroeg ze zich wel af hoe ze zich kon handhaven in deze gezinsvorm. Hoe ze haar eigen plek kon innemen naast de liefdevolle band die vader en dochter hadden. Hoe ze de liefde en aandacht van haar man kon krijgen waar ze behoefte aan had. Misschien was ze diep in haar hart niet trots op zichzelf maar wist ze niet hoe het wel moest.
De rol van stiefmoeder is geen gemakkelijke. Dit komt vaak door onwetendheid en onmacht, van de stiefmoeder zelf, van de partner en anderen in de omgeving. Het kan echt anders, fijner, voor iedereen. Wanneer het je lukt te kijken naar de wensen en behoeften die onder het gedrag zitten kom je een heel eind. Het helpt je de draai te maken van je onhandige gedrag en onprettige gevoelens naar openheid en kwetsbaarheid. En juist daarin schuilt een grote kracht. Het brengt je dichterbij wat je wilde dan je ooit had durven denken. Dichterbij dat fijne samengestelde gezin wat je in gedachten had toen je er aan begon. Zo kan jouw eigen sprookje toch goed aflopen. Heb je vragen en wil je ze eens tegen het licht houden? Neem dan contact met me op, ik kijk graag met je mee.
