Niet-ouders die aan een samengesteld gezin beginnen zijn vaak  vol goede moed. Zeker wanneer ze het ‘best goed kunnen vinden’ met de kinderen van de partner. Pas wanneer het leven z’n dagelijkse loop neemt ontstaan de eerste scheurtjes en irritaties. Niet-ouders kunnen vaak minder hebben van de kinderen van de ander. Het feit dat er geen vanzelfsprekendheid zit in de relatie maakt dat er allerlei andere gevoelens kunnen ontstaan zoals irritatie, afwijzing en zelfs jaloezie. Wanneer je eigen kind vervelend doet is er,ondanks dat je je ergert, altijd een onvoorwaardelijk gevoel van liefde. De niet-ouder heeft deze gevoelens niet en moet hier een weg in leren vinden. Als niet-ouder is het nodig dit te erkennen en ruimte te bieden aan de biologische band. Daarnaast zal de niet-ouder op zijn eigen manier een relatie moeten opbouwen. Dat vraagt bewustzijn, inlevingsvermogen en een open hart om het kind als persoon te leren kennen. Ook voor het kind is dit niet gemakkelijk. Het heeft meestal geen keuze en moet ook zijn weg vinden in de omgang met de niet-ouder. Tijd en oprechte aandacht zijn hierin van grote betekenis. Als je die geeft creëer je de ruimte voor het ontstaan van een eigen soort vanzelfsprekendheid in deze relatie. Net zo waardevol, alleen op een andere manier.